Looking Over 2015

Ben kendimi en iyi yazarak ifade ederim. Konuşurken önceden aklımda kurduğum bazı şeyleri unuturum hep. Kompozisyon yazılılarını çok severdim o yüzden hep. Yazmayı poz vermekten, fotoğraf çekmekten bile çok severim. O yüzden sanırım burada da kıyafetlerim fotoğraflarda, kendim de yazılarında oluyorum. İkisi de benim aslında. Ama yazmayınca gözlerim görmüyor gibi...

Bugün içimden geldi, geçtiğimiz yılı yazmak istedim. Kıyafetler yok bu yazıda. Ezgi olarak varım. X giymiş Ezgi olarak değil. Aslında aşırı sıkıldım zaten etiketlerden, çok da bir şey ifade etmiyor bazen düşününce. Hepsi bir illüzyon. Neyse, o da başka bir yazının konusu olsun. Ben bu yılı yazacağım. Bloğum da hazır tam bu günlerde 3. yaşını bitirirken... Keşke 2015 bir insan gibi karşıma dikilseydi ve ben de ona " Neydi senin sorunun?1" diye sorabilseydim. Yani çok da parlak değildi benim için. Aslında hiç parlak değildi. Çoğunlukla sıkılarak, bıkarak ve bazı şeyleri olduramayarak geçti. Mesela çok ağlamışımdır ve belki de en az güldüğüm sene olmuştur. Hatta eminim öyle olduğuna. Çok çalıştım geçtiğimiz yıl, bir ara kendime hiç zaman ayıramadım ve bu beni mutsuz etti. Sonra bu mutsuzluk beni çeşitli kararlar almaya itti. Aldım da ve bazılarını uyguladım, bazıları içinse hala bekliyorum. 2015'te önceliklerim değişti benim. İnsanları tanıdım, böylece kendime döndüm daha çok. Hep inandığım bir takım değerlere tutunursam olmayacağını, bazılarından vazgeçmek gerektiğini öğrendim. Kendime göre tuhaf bulduğum pek çok insanla tanıştım. Belki onlar normaldir, ben tuhafımdır; bilmiyorum.  Bunları düşünürken bir hayalimi gerçekleştirdim. Yaşamak istediğim semte taşındım, o bile kolay değildi. Ama sonunda oldu. Galiba bu senenin kelimesi benim için "yüzleşme" oldu. Yüzleşmenin sözlük anlamı için ne derler; bilmiyorum ama benim için anlamı "rahatlama" oldu. Ha bir de daha çok şükretmeyi öğrendim. Sağlıma ve sevdiklerime. Eğer 2015'e 10 üzerinden bir puan verecek olsam 1 verirdim; ama biliyorum ki bu sene sayesinde 2016 10 üzerinden 10 alacak. O yüzden hep hatırlayacağım.

Not: Biraz fazla eleştirip yerden yere vurmuşum 2015'i. Ama aslında 2015 bana dışarıdan yaratılan değil de benim kendime yarattığım karmaşaydı aslında. Şimdi yazımı tekrar okuyunca fark ettim ki "şükretmeyi" kendime öğütlerken 2015'te kazandıklarıma şükretmeyi es geçmişim. -İşte tam da benim 2015'ten şikayetimi gösteren bir örnek aslında :) - Hayatıma giren, yeri asla doldurulamayacak insanlar, içindeyken "Bunu ben mi becerdim?" diyip gurur duyduğum işler, "Biz seninle neden bu kadar yakın değildik onca zaman?!" dediğim birkaç sağlam dost, ailemin değerini anladığım bana güç katan anılar kattı. Attığı kazıklar bir yana, olumsuzlukları içinden çıkardığımda servet kalıyor aslında. 

Yazıyı tam bu noktada bir daha okudum. Şu anda da içeride sevdiğim bir yemek pişiyor, Michael Buble çalıyor. "Acaba haksızlık mı ettim 10 üzerinden 1 vermekle" diye düşünen bir Ezgi klavyede nokta işaretine basıyor.